کاهش زیستی آفلاتوکسین ۱b در آرد گندم با استفاده از مخمر ساکارومایسس سرویزیه

زمینه: مطمئن ترین روش کاهش مایکوتوکسین ها در مواد غذایی آلوده به آن استفاده از گونه های خاصی از میکروب ها است. هدف از این مطالعه ارزیابی کاهش زیستی آفلاتوکسین 1b توسط مخمر ساکارومایسس سرویزیه در نمونه های آرد گندم جمع آوری شده در شهرستان چالوس (استان مازندران، شمال ایران) می باشد. مواد و روش ها: 22 نمونه از آرد گندم از لحاظ آلودگی به آفلاتوکسین 1b به روش الایزا اندازه گیری و سپس مخمر ساکارومایسس سرویزیه به آرد گندم اولیه افزوده شد. پس از 48 ساعت برای بار دوم میزان سم به روش الایزا اندازه گیری گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار آماری spss ویرایش 19 و آزمون آماری تی تست استفاده شد. یافته ها: طبق نتایج به دست آمده تمامی 22 نمونه از آرد گندم آلوده به آفلاتوکسین 1b بودند. بیشترین و کمترین غلظت این سم در آرد گندم اولیه یا خام به ترتیب 6/10 و 1/1 نانوگرم بر گرم بود. پس از افزودن مخمر ساکارومایسس سرویزیه به آرد گندم مقدار این سم کاهش یافت و به ترتیب 1/9 و 5/0 نانوگرم بر گرم تعیین شد. نتیجه گیری: اثر مهارکنندگی ساکارومایسس سرویزیه و کاهش دادن آفلاتوکسین 1b در آرد گندم در این تحیق ثابت شد. بنابراین می توان امیدوار بود از مخمر ساکارومایسس سرویزیه به عنوان عامل خنثی کننده این سم در آرد می توان استفاده نمود. مصرف محصولات آلوده به آفلاتوکسین 1b سلامت مصرف کنندگان را به مخاطره می اندازد، لذا کاهش این سم در مواد غذایی می بایست مورد توجه قرار گیرد.